Catherina keek zoekend om haar heen. Ze rende door de straten heen. Haar jurk hield ze op. Terwijl ze achter haar het getik van hakken hoorde. Catherina schoot een steegje in en keek de gene van het getik boos aan. "Dahlia kun je niet stiller zijn" Siste ze. Terwijl ze toch liefde vol na haar dienstmeid keek. Catherina kreeg een hele preek over dat ze te snel ging en al die dingen. Catherina zuchtte. "Oké Oké we gaan niet meer rennen" Catherina liep zuchtend het steegje uit en liep op een normale deftige manier door de straten. Tot dat ze de man zag die ze nodig had. Catherina liep er heen en liet haar hoofd kort zakken. "Heer." Sprak ze met een zachte stem. Daarna keken haar blauwe ogen naar hem en knikte te vrede dat ze hem toch gevonden had. "Leer me vechten" Sprak ze. Zonder ook maar te twijfelen.